Propolis jest wytwarzany przez pszczoły w celu uszczelniania ula oraz zabezpieczania przed wtargnięciem zarazków, wirusów i bakterii.
Do produkcji kitu pszczoły wykorzystują wydzielinę z pączków drzew liściastych (topoli, brzozy, wierzby olchy, dębu) lub wydzielinę z uszkodzonej kory drzew iglastych (sosny, świerku lub jodły). W propolisie znajduje się ponad 300 substancji aktywnych mających właściwości lecznicze. W jego skład wchodzą min. żywice, woski, polifenole, pyłek kwiatowy, garbniki, polisacharydy, olejki eteryczne, makro- i mikroelementy (żelazo, kobalt, miedź, fosfor, mangan, selen, krzem, magnez, cynk)) oraz witaminy A, B, C, D i E.
Działanie
Propolis wykazuje silne działanie przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, bakteriobójcze i przeciwpierwotniakowe. Przeciwdziała tworzeniu się zakrzepów i ma działanie przeciwzawałowe. Wzmaga czynności skurczowe serca i rozszerza naczynia wieńcowe. Jest również bardzo skuteczny w leczeniu i regeneracji tkanek (rany, wrzody).
Już w starożytności propolis używany był do odkażania i opatrywania ran, skaleczeń i uszkodzeń mechanicznych ciała.
Obecnie jest szeroko stosowany zarówno w medycynie konwencjonalnej jak i naturalnej. Propolis mobilizuje system obronny organizmu i wzmaga działanie antybiotyków. Na jego bazie produkowane są maści, tabletki, preparaty i kosmetyki.
Warto również połączyć propolis z innymi ziołami. Wykazuje on synergizm np. z jemiołą. Silniejsze działanie wykazuje w połączeniu z miedzią, srebrem, selenem i witaminą C.
Aby skutecznie działał na schorzenia należy zażywać go często, ale mało – co 3 godziny. Później można zmniejszyć częstotliwość i spożywać co 6 godzin.
Stosowanie
Propolis dobrze sprawdza się również jako środek przeciwbólowy przy bólu zęba. Grudkę propolisu wyrabiamy w dłoni aby przybrał konsystencję plasteliny pod wpływem ciepła. Okładamy nim ząb i dziąsło, a w przypadku ubytku wsadzamy propolis do zęba. W ten sposób możemy przetrwać do czasu wizyty u dentysty. Tak „wyrobionym” propolisem możemy również okładać niegojące się rany i przecięcia, szczególnie w miejscach narażonych na urazy.
Nalewka propolisowa: propolis zalewamy spirytusem w stosunku: 100 g spirytusu i 1-10 g propolisu w zależności ilu procentową nalewkę chcemy otrzymać. Odstawiamy na 10 dni w ciemne miejsce i codziennie 2 razy dobrze potrząsamy słoiczkiem, aby wypłukiwały się wszystkie składniki. Przefiltrowujemy do buteleczki z ciemnego szkła. Można jeszcze odrobiną spirytusu przepłukać pozostałe resztki.
Taką nalewkę można stosować wewnętrznie – pić profilaktycznie 2 razy dziennie po 5 ml, lub zewnętrznie na schorzenia skórne. W razie potrzeby, w zależności od schorzenie należy ją rozcieńczyć.
Przeciwwskazaniem do stosowania nalewki propolisowej jest uczulenie na surowiec, biegunka, wymioty, ostre schorzenia wątroby, katar sienny.