Glistnik to roślina wieloletnia osiągająca wysokość do 90 cm. Kwitnie od maja do października w lasach, na skrajach łąk, przydrożnych ugorach, na brzegach wód i w ogrodach.
Surowcem leczniczym jest ziele i korzeń. Charakterystyczną jego cechą po której można go rozpoznać to żółty sok wydzielający się z łodygi po jej przełamaniu.
Najbardziej wartościowe ziele jest zebrane w maju i czerwcu, później traci już wiele na swoich właściwościach leczniczych. Charakterystyczne dla tej rośliny jest duża wytrzymałość na mróz. Ziele w czasie zimy nie traci swojej zielonej barwy dzięki glikogenowi.
Ziele wysuszone w przewiewnym, zacieniony, miejscu pozostaje nadal zielone i wydziela ładny subtelny zapach. Korzeń, po oczyszczeniu z gleby i umyciu pod bieżącą wodą dobrze osuszamy i suszymy w temperaturze 30 – 50 st.C. Można też suszyć go w piekarniku elektrycznym nastawionym na 50 st. C.
Do składników czynnych glistnika należą:
- alkaloidy
- aminy biogenne
- sangwinaryna
- karoten
- witamina C
- śluzy
- olejek eteryczny
- żywice
- flawonoidy
- fenolokwasy
- enzymy proteolityczne
- lektyny
- glikogen
Działanie
Ziele glistnika jest silnym środkiem leczniczym i pewnym w działaniu. Musi być jednak odpowiednio wysuszone. Działanie jego jest skuteczne, jednak dopasowanie dawki dla konkretnej osoby i przy konkretnym schorzeniu nie jest łatwe. Warto więc w tym wypadku skonsultować się z doświadczonym fitoterapeutą lub lekarzem zaznajomionym z jego działaniem. Przedawkowanie może mieć bardzo przykre konsekwencje. Działanie składników czynnych glistnika porównywalne są z działaniem kodeiny, papaweryny czy morfiny. Glistnik stosujemy krótko, do momentu zlikwidowania objawów choroby.
Lecznicze działanie glistnika zostało dawno opisane przez wielu zielarzy i uzdrowicieli i nie bez powodu nazwany on został „darem niebios”. Wynika to z dużej skuteczności terapii zwłaszcza przy wszelkich chorobach przewlekłych oraz szerokiego spektrum działania na cały organizm.
Najbardziej rozpowszechnionym sposobem zastosowania glistnika jest użycie zewnętrzne w przypadku opryszczki, kurzajek, kłykciny, brodawek, świerzbu a także do usuwania piegów i plam na skórze.
Wiele badań dowiodło, że spożywanie preparatów z glistnika daje bardzo dobre rezultaty w leczeniu chorób przewlekłych. Działa on:
- rozkurczowo na mięśnie gładkie
- uspokajająco, lekko narkotycznie
- silnie przeciwbólowo
- przeciwdrgawkowo
- żółciopędnie
- ochraniająco na miąższ wątroby
- rozszerzająco na drogi oddechowe (ułatwia oddychanie)
- przeciwarytmiczne (znosi migotanie przedsionków serca i częstoskurcz napadowy)
- hamuje rozwój pierwotniaków. grzybów, bakterii, wirusów
- przeciwnowotworowo
- przeciwzapalnie
- przeciwmiażdżycowo
Na szczególną uwagę zasługuje jego przeciwnowotworowe działanie. Szczególnie sprawdza się ono w leczeniu nowotworu trzustki, jelita grubego, prostaty, piersi, dróg moczowych a nawet białaczki. Zawarta w glistniku sangwinaryna prowadzi do programowanej śmierci komórek nowotworowych i hamuje ich podział.
Wskazaniami do stosowania preparatów z glistnika są:
- schorzenia dróg moczowych
- kolka wątrobowa i żółciowa, zastoje żółci, zapalenie wątroby
- zapalenie trzustki
- nowotwory
- bolesna biegunka
- zapalenie żołądka
- zapalenie przydatków
- skurcze oskrzeli, trudności w oddychaniu
- dusznica bolesna
- bolesne skurcze mięśni i naczyń w kończynach
- niedotlenienie mięśnia sercowego
- nerwica, bezsenność, zdenerwowanie, stres, lęk
- gruźlica
- choroby alergiczne
- choroby zakaźne
- reumatyzm
- zapalenie płuc
- zaburzenia trawienia, niestrawność
Sposoby użycia
Na zmiany skórne najwartościowszy jest świeżo wyciśnięty sok z łodygi. należy go nanosić na chorobowo zmienione miejsce kilka razy dziennie.
Preparaty stosowane w terapiach to napar, nalewka, wywar, intrakt, wyciąg glicerynowy.
Glistnik warto łączyć z kurkumą, rzepikiem, mniszkiem, ostropestem, dziurawcem, cząbrem.
Przeciwwskazania: jaskra, zaćma, choroba wrzodowa żołądka, ciąża i karmienie piersią, spożywanie leków zawierających atropinę lub jej pochodne, niedrożność dróg żółciowych.
Skutkami ubocznymi szczególnie przy przedawkowaniu preparatów są:
- niestrawność
- biegunka
- mdłości
- bóle brzucha
- wymioty
- podwyższone ciśnienie
- uszkodzenie oczu
- uszkodzenie wątroby
W przypadku pojawienia się objawów zatrucia najlepiej podać białko kurzego jajka lub chude mleko i sprowokować wymioty po czym zgłosić się do lekarza.
Ostatnio niezwykle popularny stał się kwas Bołotowa. Wszelkie publikacje zachęcają do stosowania go przy wszelkich dolegliwościach, również chorobach nowotworowych. I rzeczywiście jego działanie jest imponujące a spektrum działania bardzo szerokie. Być może związane jest to z niezwykle korzystnym, leczniczym działaniem na nasze jelita i florę bakteryjną. A jak wiadomo zdrowie zaczyna się od jelit, mówi się , że to drugi mózg człowieka. Niemniej jednak, jak to z każdym preparatem bywa, są też przeciwwskazania do jego stosowania. Jest to min. białaczka (w tym przypadku stosuje się glistnik w innej postaci), choroba wrzodowa żołądka, poważne schorzenia wątroby, schorzenia wzroku (jaskra). No i oczywiście nie powinny poddawać się tej kuracji kobiety w ciąży i karmiące. Spotkałam się również z przypadkami złego tolerowania zakwasu u osób z nadciśnieniem tętniczym i przyjmujących lekarstwa nasercowe. Czytając ogłoszenia można zauważyć że w tytule zakwas Bołotowa pojawia się też „carska wódka” To jest zupełnie inny preparat. Zakwas Bołotowa musi być w wykonany z glistnika oraz koziej serwatki, nie przegrzanej!!!!
[…] Więcej o glistniku tutaj. […]