Podagrycznik należy do rodziny selerowatych i można go spotkać w całej Europie. W Polsce zadomowił się na dobre na pastwiskach, w lasach, w ogródkach, zaroślach, rowach a nawet wysypiskach śmieci. Nie potrzebuje specjalnych warunków więc panoszy się wszędzie i jest niejednokrotnie zmorą działkowiczów, gdyż jest trudny do wyplenienia. Ludowa nazwa podagrycznika to kozia stopka. Związane jest to z kształtem liścia przypominającym kozią raciczkę.
Spektrum działania podagrycznika jest bardzo szerokie i zioło to jest naprawdę skuteczne w fitoterapii, dlatego pomimo, że zachwaszcza nam ogródek i burzy naszą wizję zadbanego, uporządkowanego terenu, warto pochylić się nad tą roślinką, która może tyle dobrego zdziałać dla naszego zdrowia.
Jak rozróżnić podagrycznik od innych podobnych roślin?
To bardzo proste. Roślina musi charakteryzować się cechami:
- łodyżka jest trójkątna, ostra, z lekkim wyżłobieniem na jednym boku, jakby rynienką
- po wyrwaniu z ziemi zobaczymy zgrubienie, jakby stópkę, często w kolorze fioletowym
- ma charakterystyczny układ listków: u góry trzy i po bokach trzy i trzy. Czasem zdarzają się dwa.
- listki wyrastają bezpośrednio z łodyżki
- w czasie kwitnienia podagrycznika rynienka na łodyżce już zanika
Podagrycznik kwitnie od maja do września. Surowcem leczniczym jest cała roślina ale najczęściej stosowane są nadziemne części.
W skład podagrycznika wchodzą:
- poliacetyleny
- kwas kawowy
- glikozydy flawonolowe
- olejki eteryczne
- cholina
- żelazo
- miedź mangan
- tytan
- bor
- potas
- beta-karoten
- luteina
- magnez
- cynk
- witamina C i E
Działanie
Jak sama nazwa wskazuje podagrycznik najczęściej stosowany jest (i był od dawna) w leczeniu podagry i wszelkich schorzeń reumatycznych. I te właściwości zostały już dawno potwierdzone naukowo. Ale jak dziś wiadomo również bardzo skutecznie działa w wypadku innych schorzeń. Warto go stosować w leczeniu
- hemoroidów
- ostrego stanu zapalnego stawów ( stosować również okłady)
- stanów zapalnych układu moczowego
- przy dolegliwościach układu pokarmowego (zaparcia, biegunki, wzdęcia, problemy z trawieniem)
- przy bólach spowodowanych kamicą nerkową
Wyciągi z podagrycznika działają przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwwirusowo. Badania wykazały że działa on znacznie silniej niż jakikolwiek inny lek syntetyczny o podobnym działaniu.
Składniki czynne zawarte w podagryczniku przynoszą pozytywny skutek w przypadku schorzeń skórnych, ukąszeń owadów. Działa ochronnie przy ataku grzybów i bakterii – świeże liście miażdżymy (najlepiej w moździerzu) i taką papkę przykładamy na chore miejsce.
Stosowanie
Dużą zaletą podagrycznika jest to, że nie da się go przedawkować.
Można go spożywać w przeróżnej formie np. dodawać do klasycznych sałatek, z sosem vinegret lub zastępczo gdy nie mamy szpinaku. Wiele ludzi zachwala również zieloną zupę podagrycznikową. Gotuje się ją dokładnie tak samo jak szczawiową. Kanapka do której zamiast sałaty dodamy liście podagrycznika również dostarczy nam wielu cennych składników.
W przypadku schorzeń warto zastosować podagrycznik w formie innych preparatów. Składniki czynne bardzo dobrze rozpuszczają się w wodzie więc bez żadnych trudności możemy robić napar ze świeżego ziela.
Napar: 1 łyżkę podagrycznika zalewamy 1 szklanką wrzątku i odstawiamy na 15 min. Najlepiej spożywać 3 razy dziennie po szklance takiej herbatki. Po wystudzeniu można stosować do przemywania cery trądzikowej, podrażnionej i do obmywania drobnych ran.
Wysuszone ziele podagrycznika może przetrwać bardzo długo nie tracąc swoich właściwości. Po zerwaniu ziela suszymy go w ciepłym, przewiewnym i zacienionym miejscu lub w piekarniku. Dobrze wysuszony nie traci swojej zielonej barwy. Temperatura suszenia nie powinna przekraczać 40 st.C. Wysuszone ziele przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach lub szarych torbach. Może on przetrwać nawet do dwóch lat.
Proszek z wysuszonego podagrycznika lub sok ze świeżego ziela warto dodawać do szejków lub koktaili.
Kiszony podagrycznik wspaniale sprawdzi się w przypadku zaburzonej flory bakteryjnej jelit:
Listki podagrycznika (najlepiej młode) układamy w słoiku, lekko upychając. Zalewamy gorącą wodą, posoloną, ( na 1 litr wody – 1 łyżka soli kłodawskiej niejodowanej lub himalajskiej), szczelnie zakręcamy i odstawiamy w ciepłe miejsce. Dobre do spożycia powinny być po 7 dniach.
Przeciwwskazania: Jedynym przeciwwskazaniem jest ciąża i karmienie piersią. Jednak w razie jakichkolwiek wątpliwości, a w szczególności spożywania leków o podobnym działaniu warto zasięgnąć porady lekarza lub doświadczonego fitoterapeuty.